Moeders zijn geweldig en hartverwarmend, niet alleen op Moederdag

Op Moederdag staan we stil bij moeders die alles over hebben voor hun kinderen, wat het leven hun ook brengt. Moeders zijn sterke, dappere, en liefdevolle dames die alles, maar dan ook echt alles over hebben voor hun kinderen. Bij MED-EL erkennen we de ongekende waarde van moeders in het leven van hun kind en bedanken we moeders zoals Hendrika G, die zich elke dag voor 100% heeft ingezet voor haar kind. Dit is het verhaal van Dirk en zijn geweldige moeder.

Dirk is in 1994 geboren in een groot gezin met 5 broers en 1 zus. We waren een gelukkig en hecht gezin. Dirk was een vrolijke baby die zich precies volgens het boekje ontwikkelde. Toen hij ongeveer een jaar was kreeg Dirk een hersenvliesontsteking met een epilepsieaanval. Dus wij naar het ziekenhuis. Om 3 uur ’s nachts werden we gebeld door een kinderarts. “Het gaat niet goed met uw kindje. U moet hier naartoe komen.” Volkomen verbijsterd ben ik gegaan. Dirk lag in coma.

Dirk reageerde inderdaad weinig

Na een week in coma kwam hij weer bij kennis. Mij werd uitgelegd dat hij waarschijnlijk een hersenbeschadiging had. Hij zat onbeweeglijk en triest in zijn bedje. Het deed me pijn om hem zo te zien. Hij was juist zo’n vrolijk kind. Ik zong zijn lievelingsliedjes, maar nergens reageerde hij op. Behalve op bewegingen die ik altijd maakte bij liedjes zoals schuitje varen. Direct wist ik dat er iets was. Toen Dirk meer interesse had in een gekleurde beer dan in een beer met muziek dacht ik gelijk “Hij is doof”.

Toen ik het gevoel kreeg niet de zorg te krijgen die Dirk nodig had werd ik kwaad. Deze moeder zal nooit opgeven!

In het audiologisch centrum zag ik het gezicht van de audioloog steeds ernstiger staan. “Mevrouw, bent u alleen? Kunt u met uw man samen terug komen?” Ik zei: “Meneer u kunt me meteen de waarheid vertellen, want ik weet zeker dat mijn kind doof is”. Als je eerst denkt dat je kind geestelijk gehandicapt is en dan blijkt hij alleen doof te zijn dan ben je heel blij.

We hebben een afspraak gemaakt in een medisch centrum waar ze Dirk wilden implanteren met een cochleair implantaat (CI). De operatie stond gepland op de tweede verjaardag van Dirk.

“Alle elektroden zitten erin”

In 1996 is Dirk het eerste kind dat op 2-jarige leeftijd is geïmplanteerd. De leeftijdsgrens was toen nog 3 jaar. We gingen twee keer per week naar een logopediste. Het was heel moeilijk om de spraak op gang te krijgen. Zelfs blazen kon hij niet.

Toen hij 3 was ging hij naar school. Naar een dovenschool welteverstaan, want dove kinderen mochten toen nog niet naar een school voor slechthorenden. Na een jaar zei de school dat de CI niets was. “Uw kind doet er niets mee.” Toen ik een dag mee kwam kijken in de groep werd het me duidelijk. Doodse stilte, geen enkel geluid. Alleen gebaren. Wat moet mijn kind dan met zijn CI?

Door omstandigheden gaat de school later samen met een school voor slechthorenden. Een hele vooruitgang! Hij is dan 7 jaar en spreekt weinig. Intussen zijn er ook meer kinderen met een CI, alleen niet in zijn klas.

Dan is Dirk 8 en krijgt een ernstig ongeluk

Hij wordt aangereden door een auto en komt zwaargewond in het ziekenhuis. Van de CI is niets meer over dus krijgt hij een nieuwe. Hij blijft storing horen, maar dit is niet te bewijzen. Zo tobben we enkele jaren door. Het ziekenhuis meet alles door maar kan niets vinden.

Toen Dirk epilepsie aanvallen kreeg vertelde ik mijn vermoeden van een kapotte CI in zijn hoofd. Later bleek dit te kloppen, er zat een lek in het implantaat. Ze opereerden opnieuw, maar ook dit nieuwe implantaat kon Dirk niet verdragen. De artsen dachten dat de gehoorzenuw kapot was en vertelden dat ze niets konden doen.

Toen stortte ik in. Nee, ik ga er tegenaan! Ik geloof het niet!

Uiteindelijk kreeg ik het voor elkaar en werd er een scan gemaakt. Bij de uitslag kregen we te horen dat het implantaat niet goed zat. Mijn enige vraag was: “Kan dit hersteld worden?”.

Eindelijk een CI van MED-EL

Toen heeft Dirk een ander merk CI gekregen. Hij kreeg nu een CI van MED-EL. Met deze nieuwe CI moest Dirk weer heel goed zijn best doen om te horen. De geluiden waren anders. Maar hij was er blij mee en vond het een mooier geluid dan zijn vorige CI’s.

Nu gaat het heel goed met Dirk. Hij heeft een enorm gevoel voor elektrotechniek en is nu zelfstandig eerste monteur. Hij is nog wel eens onzeker en vindt het fijn als hij afspraken op papier na kan lezen om misverstanden te voorkomen. Sinds kort loopt er zelfs een stagiaire met hem mee en de communicatie tussen hen gaat goed!

Een uniek verhaal

We zijn blij dat het verhaal van Dirk goed af is gelopen en delen dit verhaal om alle moeders te inspireren voor je kind te blijven vechten. Dirk was een echte pionier in de tijd dat hij zijn CI kreeg. Moderne cochleaire implantaten, onderzoek en ervaringen van ziekenhuizen hebben ervoor gezorgd dat verhalen zoals die van Dirk nauwelijks meer voorkomen. Ook zijn er tegenwoordig veel meer mogelijkheden met een CI in het reguliere onderwijs. Juist door moeders zoals Hendrika G die niet opgeven en het beste willen voor hun kind. Hulde voor alle moeders, laat je inspireren, ga ervoor, volg je hart.