Ik ben uitermate tevreden met wat ik tot nu toe allemaal kan horen. Ik kan er net als vroeger nog steeds heel erg van genieten. Als proef op de som ben ik naar concertgebouw in Amsterdam en De Doelen in Rotterdam geweest, met succes. In Leiden ga ik regelmatig Stadsgehoorzaal en naar uitvoeringen in kerken. Het zal nooit meer worden zoals vroeger maar de kwaliteit van het horen is goed met het CI.

Bij grote orkesten kan ik er rekening mee houden door achter in de zaal te gaan zitten, bij kleine ensembles gaat het goed. Wat eigenlijk ook heel goed gaat is het luisteren naar jazz en popmuziek. Ik heb deelgenomen aan de meezing scratch de Messiah, dat is me 100% meegevallen. Het verstaan van de muziek loopt parallel aan het proces van het leren praten en ontvangen. Het gaat niet in één keer, je moet het wel veroveren en je moet er wel voor gaan.

“Tijdens het roeien zijn de commando’s prima te verstaan’’

Vaak ga ik dicht bij de stuurman zitten zodat ik hem goed kan zien en horen, als ik iemand kan zien praten dan gaat het allemaal veel gemakkelijker met een CI hoe gek dat ook klinkt. Het geluid op het water vervliegt. Als ik ga roeien dan gebruik ik de afstandsbediening van mijn CI om het geluid te versterken, zodat ik de commando’s goed kan horen. Daarbij weet ik in Leiden inmiddels ook wel waar ik commando’s kan verwachten, als er een smalle brug doorgang nadert bijvoorbeeld.

‘’Vergadering? Geen probleem’’

Bij de roeivereniging vindt de algemene ledenvergadering plaats. Zoals het vaak gaat bij vergaderingen kan het geluid van heel rustig tot ineens heel luid gaan. Het grootste gedeelte van de vergadering, waar mensen één tegen één met elkaar praten, kan ik heel goed volgen. Als er ineens veel stemmen door elkaar gaan dan is het iets minder te volgen, maar daar hebben mensen met een goed gehoor ook wel last van denk ik zo.

‘’Helemaal gelukkig door het tikkende geluid van een stoplicht’’

Ik werd echt helemaal gelukkig toen ik het tikken van het stoplicht weer kon horen. Het zijn van die kleine emotionele momenten die je tijdens het proces meemaakt. Voorheen sloot ik mij af, ik ging steeds meer leven in mijn eigen wereld. Dat is niet alleen slecht geweest voor mijzelf, maar ook voor mijn omgeving. Mijn vrouw, kinderen en kleinkinderen hadden daar last van. Mijn gehoor is ten opzichte van wat ik had echt voorruit gegaan. Ik zou bijna zeggen met 100%, voor mijn gevoel is het namelijk echt 100%.

“Geleidelijk aan gehoorverlies”

Ja, het is geleidelijk gegaan door de ziekte van Ménière en door tinnitus. Ik kreeg steeds aanvallen, dat waren hele zware migraine aanvallen. Ik wist toen niet dat het Ménière was. Totdat ik op een dag boodschappen ging doen en de supermarkt uit liep. Toen zag ik de wereld voor een doedelzak aan zag, de hele wereld draaide rond om mij heen. Ik ben uiteindelijk bij het LUMC uitgekomen en zij constateerde dat ik de ziekte van Ménière had. Als ik eraan terugdenk dan kan ik wel stellen dat bij elke aanval mijn gehoor verslechterde. Zelf had ik het niet in de gaten dat mijn gehoor slechter werd. De omgeving wel, zij merkte gewoon dat ik op bepaalde dingen gewoon helemaal niet meer reageerde.

“Op advies van de KNO arts”

Ik heb mijn implantaat nu vanaf mei 2016. De reden om voor een Cochleair Implantaat te kiezen kwam voort uit het feit dat ik alsmaar dover begon te worden. Ik kreeg van de KNO arts dr. Rotteveel het advies om het cochleaire traject te doorlopen. Ik was mij ervan bewust dat het een lang en vermoeiend proces zou zijn, en dat het ook moeilijk is voor mijn partner aangezien je dagelijks moet oefenen, oefenen en oefenen. Ik heb er nu enorm veel baat bij, met behulp van de logopedie ben ik echt ver gekomen!

“Weer stemmen kunnen horen”

Na de operatie is het echt heel leuk als ze voor het eerst de audioprocessor opzetten en je weer stemmen kan horen. Daarbij gingen ze even testen of het allemaal werkte, en dat was gelukkig het geval. Ik heb er al met al weinig naweeën van gehad. Toen begon eigenlijk het echte werk pas, voor mij dan!

“Overtreft de verwachtingen”

Wat waren de verwachtingen? De hoop dat het alleen maar beter zou worden, en nooit minder. Die hoop is bevestigd en zelfs meer dan ik verwacht had. Ik kan nu praten en op een goede manier communiceren. Ik kan weer redelijkerwijs naar een vergadering gaan, of naar muziek luisteren. Ik kan eigenlijk weer alles doen wat ik voorheen in mijn leven deed. Er zijn wel bepaalde dingen die minder zijn, maar dat inleveren hoort natuurlijk ook wel een beetje bij het ouder worden.

“Ik ben een gelukkig mens met dit apparaat, zonder dit apparaat is het allemaal een stuk moeilijker’’

Een hele goede stap die wij samen hebben genomen. Elke ochtend als ik hem weer aanzet ben ik weer bij de wereld en ben ik blij. Het verlies van gehoor vond ik het aller aller ergste. Ik heb altijd gezegd: ‘als ik nou maar mijn gehoor niet verlies’. Het overkwam mij, en uiteindelijk heeft de cochleair implantaat en alles daaromheen er voor gezorgd dat ik weer mee kan doen met een hele hoop dingen. Dat vind ik echt onwijs belangrijk.

Je raakt heel snel in een isolement, daar moet je wel voor waken. Dat gaat veel sneller dan je verwacht of denkt. Je denkt dat het wel meevalt, de stap naar het denken van laat maar gaan is heel snel genomen.

Lees hier meer over de ervaringen van onze dragers en hoe zij dankzij MED-EL het leven weer horen.